Dag 17 maandag 22 juli.

Met de bus van Vilnius naar Kaunas, dan verder met de fiets naar Jurbarkas: 105 km

Met de trein van 8.15 naar Kaunas. Verrassend mooie en aangename stad, de enige Hanzestad van Litouwen. Dus men voer destijds de Memel op en neer. Nu niet meer want voor een gedeelte is de Nemunas- huidige naam- een grensrivier geworden met de Russische enclave van Kaliningrad. Varen verboden.

Maandag, musea dicht dus helaas ook het Museum van componist/ schilder en magiër Ciurlionis.

Maar nu Langs de Memel. We kozen voor de grindweg direct langs de gestaag stromende rivier, door de prachtige uiterwaarden. In de buurt van Kubiliai was het spoorzoeken, maar Marian vond ons wel per telefoon om de huidige situaties door te spreken; leuk. Via planken over 2 zijriviertjes, door nat gras en ja.. Daar was het pad weer. Vervolgens bleek bij Gelgaudiskis het pad dood te lopen, dus terug ( de enige keer) en over een grotere weg die we behoorlijk klimmend bereikte. Maar wat voor weg, vers gegrind,mul, uitsluitend dwarsribbels, tegen de wind, behoorlijk op en neer en ook nog eens 20 km. In plaats van vroeg aan te komen en te kunnen genieten van de geboekte hotelkamer met terras en uitzicht op de Memel, werd het wel 21.30 voor we aankwamen. Waren we de enige gasten in dit oninteressante stadje dat, net als het hotel nog in Sovjet-sferen verkeerde? De gastvrouw was zeer vriendelijk en behulpzaam maar smeekte ons op Booking.com een positieve beoordeling te geven. Kennelijk vroeg ze dat vaker want het cijfer 10 werd op de site royaal gegeven voor dit zeer ondermaatse hotel. Gelukkig konden we nog ergens terecht voor een maaltijd. Hier presteerde het personeel geen woorden te gebruiken maar wel blikken van afkeuring.